Był 1 października 1896 roku, kiedy Herr Gottlieb Daimler skonstruował pierwszy na świecie pojazd ciężarowy z silnikiem spalinowym. Wydarzyło się to zaledwie 10 lat po skonstruowaniu przez niego pojazdu osobowego, który to również należał do pierwszych tego typu konstrukcji na świecie. Auto powstało w manufakturze Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) w miejscowości Cannstatt nieopodal Stuttgartu.
Pierwsza ciężarówka wyglądem niewiele różniła się od wozu konnego pozbawionego dyszla. Miejsce kierowcy znajdowało się na tzw. „koźle” i nie było ono nawet zadaszone. Dwucylindrowy silnik Daimler Phoenix o pojemności skokowej 1,1 l (dokładnie 1,06 l) i mocy 4KM znajdował się z tyłu, pod skrzynią ładunkową. Był to dokładnie ten sam silnik, co w aucie osobowym stworzonym w tym samym okresie. Napęd przenoszony był na oś tylną za pomocą pasa transmisyjnego napędzającego poprzeczny wał, który był zaś 
połączony z kołami za pomocą zębatek. Konstrukcja tylnej osi podobna była do wprowadzonej kilkadziesiąt lat później osi na zwolnicach planetarnych. Jak na owe czasy, samo „auto” było bardzo dobrze resorowane – przednia oś amortyzowana była przez poprzeczny resor eliptyczny, natomiast tylna za pomocą stalowych sprężyn. Konstrukcja taka wymuszona była ówczesnym stanem dróg, jak i delikatnością silnika pojazdu.
Prędkość maksymalna pojazdu wynosiła około 12 km/h. Do sterowania pojazdem służyła specjalna dźwignia która, połączona była łańcuchem z przednią osią skrętną, a hamowanie uruchamiał pedał w podłodze „kozła”. Hamowały oczywiście tylko koła osi tylnej. Były to zresztą koła drewniane, takie same, jak w wozach konnych, z tym, że te na tylnej osi były większe od tych na przedniej. Również skrzynia ładunkowa zbudowana była z drewna. Burty były niskie, otwierane jedynie na boki, lecz zmieszczoono na nich pełną nazwą producenta – Daimler Motorem Gesellschaft Cannstatt.
Gottlieb Daimler zanotował „zwartość konstrukcji, elegancja wykonania, zredukowany hałas i wibracje oraz bezwonne układ wydechowy” jako największe zalety silnika Phoenix, który zaprojektowano, by pracował na trzech rodzajach paliw – benzynie, nafcie i gazie koksowniczym. W tym aucie pracował akurat na benzynie którą, co warto odnotować, w owym czasie kupowało się w specjalnych sklepach lub… w aptece.
Mimo, że konstrukcja auta była bez wątpienia rewolucyjna, to w rodzinnym kraju Daimlerowi nie było dane cieszyć się z jakiekokolwiek sukcesu. Pojazdy nie przyjął się na rynku i pierwszy nabywca znalazł się dopiero w ojczyźnie industrializacji, czyli w Anglii. Owego dnia w książce pojazdów Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) w Cannstatt pod Stuttgartem pojawił się następujący wpis potwierdzający zamówienie: „Pojazd ciężarowy z napędem silnikowym, nr zamówienia 81, nr pojazdu 42, silnik dwucylindrowy o mocy 4 KM, masa całego pojazdu 1200 kg, do przewozu 1500 kg, faktura: British Motor Syndicate Ltd. London.”
Brak oszałamiającego sukcesu nie spowodował jednak absolutnie żadnych negatywnych konsekwencji a sprowokował jedynie dalsze, wytężone prace, których efekty były za każdym razem naprawdę imponujące. Już w 1898 roku firma Daimler stworzyła bowiem model 5 tonner (zdjęcie poniżej), znacznie bardziej zaawansowany konstrukcyjnie, o większej ładowności, większej mocy z silnika zamontowanego z przodu, z czterobiegową skrzynią biegów i wałem wzdłużnym napędzającym koła tylne. Sto lat później na drogi wyjechały natomiast pierwsze Mercedesy Actrosy, które, możecie wierzyć lub nie, także były rozwinięciem koncepcji z 1896 roku…
Autor:
Filip Mężyński
Kierowca w transporcie międzynarodowym, pasjonat starej motoryzacji, a w szczególności tej spod znaku gwiazdy Mercedes-Benz.
Źródła:
www.mercedes-benz.pl
www.worlcarfans.com
www.gottliebdaimler.com
