W ostatnich dniach maja w życie weszła unijna nowelizacja nr 2024/1258. Znajduje się w nim istotna zmiana dotycząca wpisów manualnych w tachografach, wprowadzanych między innymi przy przekraczaniu granicy.
Od lutego 2022 roku każde przekroczenie granicy musi być potwierdzone wpisem manualnym, wprowadzanym na zasadzie „kraju rozpoczęcia”. Zwolnieni są z tego tylko posiadacze najnowszych tachografów, montowanych od sierpnia 2023 roku (te dokonują stosownego wpisu automatycznie). Dotychczas służby miały jednak ograniczone możliwości karania za brak takiej informacji, mogąc wszcząć postępowanie tylko w sprawie tego wpisu, który dotyczył wjazdu do kraju przeprowadzenia kontroli. Tak więc dla przykładu, Holendrzy mogli wystawić karę za brak wpisu z granicy niemiecko-holenderskiej, ale nie mogli ukarać za brak wpisu z granicy polsko-niemieckiej.
22 maja, wraz z wejściem w życie nowelizacji nr 2024/1258 (dostępnej tutaj), powyższa reguła uległa zmianie. Służby mogą teraz karać za wykroczenia dotyczące obsługi tachografu niezależnie od kraju, w którym dane wykroczenie zostało popełnione. Może to być brak wpisu z granicy lub terytorium innego państwa członkowskiego, a nawet z państwa trzeciego, jeśli tylko zostanie on stwierdzony w okresie objętym kontrolą. Tak więc dla przykładu, jeśli zapomnimy o wpisie z granicy z polsko-niemieckiej, po czterech tygodniach będzie mógł nas za to ukarać chociażby Holender, Włoch lub Francuz.
Na koniec mam dodatkowe wyjaśnienie, dla dociekliwych. Otóż ogólne zasady czasu pracy, a także zasady obsługi tachografów są opisane w dwóch różnych rozporządzeniach – czas pracy to rozporządzenie 561/2006, a obsługa tachografu to rozporządzenie 165/2014. O ile zaś rozporządzenie 561/2006 już od lat pozwalało karać za wykroczenia z innych krajów, to rozporządzenie 165/2014 nie dawało dotychczas takiej możliwości. Zmieniło się to dopiero teraz, wraz z wprowadzeniem do przepisów następującego fragmentu: Państwo członkowskie upoważnia właściwe organy do nakładania kar na przedsiębiorstwo lub kierowcę za naruszenie niniejszego rozporządzenia lub rozporządzenia (UE) nr 165/2014 ujawnione na jego terytorium i za które nie nałożono jeszcze kary, nawet gdy naruszenie takie miało miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.”.
